Samayni safar: “બીરબલ, આપણે ક્યાં છીએ?” અકબરે આંખો ચોળીને પૂછ્યું…
શીર્ષક:- 2024માં અકબર અને બિરબલ: સમયની સફર(Samayni safar)
Samayni safar: એક સમયે, મુઘલ સામ્રાજ્યના હૃદયમાં, બાદશાહ અકબર અને તેના જ્ઞાની સલાહકાર બીરબલ તેમના ભવ્ય કિલ્લાના ભવ્ય હોલમાંથી પસાર થઈ રહ્યા હતા. વર્ષ 1585 હતું, અને સામ્રાજ્ય તેની ટોચ પર હતું. પરંતુ અચાનક, એક રહસ્યમય ફરતું ચક્ર તેમની સામે દેખાયું. તેઓ પ્રતિક્રિયા આપી શકે તે પહેલાં, તે ચક્ર તેમને ખેંચીલે છે, અને તેઓ પોતાને સમય અને અવકાશમાં ગડબડ કરતા જણાયા હતા. બંને ને ચક્કર આવી રહ્યાં હતાં અને સમજી નહોતાં શક્યા કે આ શું થઈ રહ્યું છે તેમની સાથે!
જ્યારે તે ચક્ર આખરે બંધ થઈ ગયું, ત્યારે અકબર અને બીરબલ એક વ્યસ્ત, આધુનિક સમયની શેરીમાં ધૂમ મચાવતા ઉતર્યા. ભડકતા શિંગડાઓનો અવાજ, ગડગડાટ કરતા ટોળાં અને શહેરી જીવનના સતત ગુંજારવોએ તેમને ઘેરી લીધા. સ્તબ્ધ અને આશ્ચર્યચકિત થઈને, તેઓએ આશ્ચર્યથી આસપાસ જોયું.
“બીરબલ, આપણે ક્યાં છીએ?” અકબરે આંખો ચોળીને પૂછ્યું.
“હું માનું છું કે અમે ભવિષ્યની મુસાફરી કરી છે, મહારાજ,” બીરબલે તેમના નવા વાતાવરણને સમજવાનો પ્રયાસ કરતા જવાબ આપ્યો.
તેઓએ ઉભા થઈને દ્રશ્ય નિહાળ્યું. ઉંચી ઈમારતો આકાશ તરફ લંબાઈ હતી, કાર ઝિપ થતી હતી અને લોકો બીજી કોઈ બાબતને ધ્યાનમાં રાખીને આસપાસ દોડી આવ્યા હતા. અકબર સ્તબ્ધ થઈ ગયો. “આ શું ગાંડપણ છે? બધે જ ટોળા , વસ્તી, વાહનો અને ઘોંઘાટ છે!”
જ્યારે તેઓ શેરીમાં જતા હતા, ત્યારે તેઓએ “લક્ઝરી વિલા” માટેનું ચિહ્ન જોયું. વિચિત્ર, તેઓએ તપાસ કરવાનું નક્કી કર્યું. તેમના આશ્ચર્યની વાત એ છે કે કહેવાતા વિલા તેમના સમયમાં નોકરોના ક્વાર્ટર કરતા નાનો હતો. રિયલ્ટર ગર્વથી બોલ્યો, “આ વિલાની કિંમત 10 કરોડ છે, અને તે રોડફેસિંગ છે!”
અકબર અને બીરબલે અવિશ્વસનીય દેખાવની આપ-લે કરી. “અમારા સમયમાં, અમે મહેલો બનાવ્યા હતા જેમાં આખી સેના રહી શકે. હવે લોકો આ નાના ઘરો માટે લોકો પોતાની જૂની મિલકત વેચીને આમને પૈસા ચૂકવી રહ્યા છે,” અકબરે માથું હલાવતા કહ્યું.
આ પણ વાંચો:- An echo of courage: હિંમતનો પડઘો: પૂજા પટેલ
તેમની શોધખોળ ચાલુ રાખતા, તેઓએ નાના એપાર્ટમેન્ટની માલિકી અંગે પરિવારના સભ્યો વચ્ચે ઉગ્ર દલીલ સાંભળી. “તે વાહિયાત છે, બીરબલ. અમે અમારા સામ્રાજ્ય અને અમારા લોકોના રક્ષણ માટે લડાઈઓ લડ્યા હતા, પરંતુ હવે પરિવારો આ ખેંચાણવાળી જગ્યાઓ પર એકબીજા સાથે લડી રહ્યા છે. તે પણ એક જ ઘરમાં! પરિવારમાં સંપ હોવો જરુરી છે.”
બીરબલે વિચારપૂર્વક માથું હલાવ્યું. “ખરેખર, મહારાજ. એવું લાગે છે કે મૂલ્યો બદલાઈ ગયા છે. જ્યાં આપણે એક સમયે સન્માન, વફાદારી અને આપણા વિષયોની સુખાકારીની કદર કરતા હતા, હવે લોકો લોભ અને ભૌતિકવાદ દ્વારા પ્રેરિત હોય તેવું લાગે છે.”
તેમનો દિવસ એક પછી એક આઘાતજનક શોધથી ભરેલો હતો. તેઓએ લોકોને નાની સ્ક્રીનો પર ચોંટેલા જોયા, તેમની આસપાસની દુનિયાથી બેધ્યાન. તેઓએ લીલાછમ બગીચાઓને બદલે કૃત્રિમ છોડથી ભરેલા ઉદ્યાનો જોયા, અને તેઓએ બજારો જોયા જ્યાં લોકો સાદા સામાન માટે વધુ પડતા ભાવ ચૂકવતા હતા.
જેમ જેમ સાંજ આવતી ગઈ તેમ તેમ તેઓ એક મેટ્રો સ્ટેશન પર જોવા મળ્યા. “આ શું છે બીરબલ?” અકબરે આકર્ષક, ચાંદીની ટ્રેન તરફ જોતા પૂછ્યું.
“તેને મેટ્રો કહેવાય છે, મહારાજ. તે પરિવહનનું એક માધ્યમ લાગે છે, હવે ભવિષ્યમાં આવી જ ગયાં છીએ તો મુસાફરી પણ કરી જ લઈએ મહારાજ!” બીરબલે ટ્રેનમાં ચડતા જ સમજાવ્યું.
અંદર, તેઓ ટેકનોલોજી પર આશ્ચર્યચકિત. ટ્રેન ટનલમાંથી પસાર થઈ, અને તેઓ જાણતા પહેલા, તેઓ “મુગલ કેસલ” નામના સ્ટેશન પર પહોંચ્યા.
“તે હોઈ શકે?” અકબર મોટેથી આશ્ચર્યચકિત થયો. તેઓ ટ્રેનમાંથી બહાર નીકળ્યા અને સંકેતોનું પાલન કર્યું. તેમના આશ્ચર્ય માટે, તેઓ પોતાને તેમના જૂના કિલ્લાના સચવાયેલા વિભાગમાં મળ્યા, જે હવે એક સંગ્રહાલય છે. તેઓ અચરજ પમાડે તેવા ૨૦૨૪ માં કંટાળી ગયા હતા અને મહેલની ખુબ યાદ આવી રહી હતી, ને ત્યાં જ તેઓ મ્યુઝિયમમાં કોઈ સામાન ભરેલા પરિચિત હોલમાં ભટક્યા.
જેમ જેમ તેઓ અકબરના જૂના બેડરૂમમાં પહોંચ્યા, ત્યારે તેમના પર યાદોનું મોજું ફરી વળ્યું. “બીરબલ, આપણે શાહી જીવન જીવ્યા, આપણા લોકો માટે લડ્યા, અને ન્યાયથી શાસન કર્યું. હવે દુનિયાને જોઈને, હું આપણા જીવન માટે આભારી છું.”
બીરબલ હસ્યો. “હા, મહારાજ. આપણે એવા સમયમાં જીવવા માટે ભાગ્યશાળી છીએ જ્યારે સન્માન, ફરજ અને વફાદારી જેવા મૂલ્યોનું પાલન કરવામાં આવતું હતું. કદાચ, આ આધુનિક વિશ્વમાં, લોકો આપણા વારસામાંથી શીખી શકે.”
અકબરે માથું હલાવ્યું. “ખરેખર, બીરબલ. સામ્રાજ્યની સાચી સંપત્તિ તેની સંપત્તિમાં નથી, પરંતુ તેના લોકો અને તેઓ જે મૂલ્યો જાળવી રાખે છે તેમાં હોય છે.”
તે સાથે, ચક્ર ફરીથી દેખાયું, તેમને તેમના પોતાના સમય પર પાછા લઈ જવા માટે તૈયાર. જેમ જેમ તેઓ આગળ વધ્યા, તેઓએ ભાવિ પેઢીઓ માટે એક મૌન ઈચ્છા છોડી દીધી – કુટુંબ, સન્માન અને સમુદાયના મહત્વને યાદ રાખવાની.
તેમના ભવ્ય કિલ્લામાં પાછા, અકબર અને બીરબલે એકબીજા સામે જોયું અને હસ્યા. તેઓ ઘરે આવીને ખુશ હતા, પરંતુ તેમના સાહસથી તેઓને તેમના યુગ માટે નવી પ્રશંસા મળી અને ભવિષ્ય ભૂતકાળમાંથી શીખી શકે તેવી આશા આપી. (આ લેખ લેખકના પોતાના અભિપ્રાય પર આધારિત છે.)