Story of relationship: એક સ્ત્રીએ એના થનાર પતિ ને પુછ્યું કે, “મને સુખી કરશો ને !?”
“મુઠ્ઠી ઉંચેરા મહાત્માઓ!”(Story of relationship)
Story of relationship: પોતાની પીડા અનુભવો તો જીવંત હોવાનો પુરાવો પણ બીજાની પીડા અનુભવો તો માણસ હોવાનો પુરાવો ! બધાં રસ્તામાં તકલીફ તો હોય જ અને બધી તકલીફના રસ્તા પણ હોય ! વ્યવહારમાં પથદર્શક બને એવું મને લગતા, ક્યાંક માણેલી બે વાર્તાઓ આ માધ્યમે રજુ કરતા અઢળક રાજીપો અનુભવું છું.
એક સ્ત્રીએ એના થનાર પતિ ને પુછ્યું કે, “મને સુખી કરશો ને !?” પતિએ કહ્યું : હું તને સલામતી આપીશ, હું તારા નામે સંપત્તિ પણ ખરીદીશ તેમજ હું તને સુખ ને સગવડ આપીશ, હું તને સ્નેહ તથા વ્હાલ પણ કરીશ – પરંતુ સુખી તો તારે જાતે જ થવું પડશે…. આવાજ વાત્સલ્યથી ઝળાહળા, નિતાંત પરસ્પરના ખરા અર્થમાં સાથી એવા પ્રસન્ન દામ્પત્ય જીવતા યુગલની સત્ય આપવીતી આજે મૂકું છું.
મેં એક વૃદ્ધ યુગલને રસ્તાની બાજુએ ચાલતા જોયા. ભિખારી જેવી હાલતમાં જઈ રહેલા કપલને ભોજન માટે પૂછ્યું કારણ કે બપોર થઈ ગઈ હતી, પરંતુ તેઓએ ના પાડી, પછી તેમને અમુક રૂપિયા આપવા માંગ્યા, પરંતુ તેઓએ તે પણ લેવાની ના પાડી, તો પછી આગળનો પ્રશ્ન પુછાયો : તમે લોકો આ રીતે કેમ ફરો છો, પછી તેણે તેમનું જીવનચરિત્ર કહેવાનું શરૂ કર્યું – તેઓ સવા બે હજાર કિલોમીટરની મુસાફરી કરી ચૂક્યા હતા અને હવે દ્વારકામાં તેમના ઘરે જઈ રહ્યા હતા.
તેમણે કહ્યું કે મારી બંને આંખો એકાદ વર્ષ પહેલા જ ગઈ હતી. ડૉક્ટરે કહ્યું કે ઓપરેશન કરવું નકામું છે, પછી મારી માતાએ ડૉક્ટર પાસે રડતાં રડતાં ઑપરેશન કરવાની તૈયારી કરી, પછી ડૉક્ટર તૈયાર થઈ ગયા અને ઑપરેશન કરવું પડ્યું. માતાજીએ શ્રી કૃષ્ણ મંદિરમાં જઈને ભગવાનને પ્રતિજ્ઞા કરી કે જો તેમની (પુત્રની) આંખો પાછી આવશે તો પુત્ર પગપાળા બાલાજી અને પંઢરપુર જશે અને પછી દ્વારકા પરત આવશે, તેથી જ માતાના કહેવાથી હું પદયાત્રા કરું છું.
પછી મેં તેમની પત્ની વિશે પૂછ્યું, તેણીએ કહ્યું કે તે મને એકલો છોડવા તૈયાર નથી, હું તમારી સાથે રહીશ રસ્તામાં જમવાનું બનાવીને સાથે નીકળીશ. મેં શિક્ષણ વિશે પૂછ્યું કારણ કે તેઓ હિન્દીમાં ૨૫% અને ઈંગ્લિશમાં ૭૫% કામ કરે છે. મારું મન સુન્ન થઈ ગયું અને હું સ્તબ્ધ થઈ ગયો. તેમણે લંડનની ઓક્સફર્ડ યુનિવર્સિટીમાંથી ખગોળશાસ્ત્રમાં સાત વર્ષ પીએચ.ડી. કર્યું છે અને તેની પત્નીએ લંડનમાં સાયકોલોજીમાં પીએચડી કર્યું છે ! આટલું શીખ્યા પછી પણ તેના ચહેરા પર કોઈ ગર્વ નથી, અન્યથા, અહીં તો માંડ માંડ દશમુ પાસ હોય એ પણ છાતી કાઢીને ફરે છે.
એટલું જ નહીં તેમના વી. રંગરાજન (ગવર્નર) અને કલ્પના ચાવલા સાથે કામકાજ અને મૈત્રીપૂર્ણ સંબંધો હતા અને તે પોતાનું માસિક પેન્શન એક અંધ ટ્રસ્ટને આપે છે. હાલમાં તે સોશિયલ મીડિયાથી દૂર રહે છે. રસ્તા પર જતા દરેક યુગલ ભિખારી છે, એવું નથી બલ્કે કોઈ પુત્ર માતાના વચન માટે ભગવાન રામ બનવા તૈયાર છે તો કોઈ સીતા પણ તેના પતિ સાથે. આજે આ કળિયુગમાં તેમને હું રામ સીતા માનું છું.રસ્તા પર ઉભા રહીને લગભગ એક કલાક સુધી તેની સાથે વાતચીત કરી. આવા ઊંડા વિચારોએ આખું મન સુન્ન કરી નાખ્યું. અહંકાર દૂર થઈ ગયો. અને મને લાગ્યું કે અમે ખોટા બહાના હેઠળ જીવી રહ્યા છીએ.
એ વ્યક્તિની વાણીની સાદગી જોઈને એવું લાગતું હતું કે આ દુનિયામાં આપણે કંઈ જ નથી. આ વૉકિંગ ટૂર જોઈને હું
આ પણ વાંચો:–Swamiji ni Vani part-15: કર્મ કારણ છે અને કર્મફળ એનું કાર્ય….
આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. મુસાફરીના ત્રણ મહિના થઈ ગયા છે અને ઘરે પહોંચતા હજુ એક મહિનો લાગશે. તેમના નામ – ડો.દેવ ઉપાધ્યાય અને ડો.સરોજ ઉપાધ્યાય ! અસ્તવ્યસ્ત વાળ કે મુફલિસ જેવા દેખાતા સૌ ભિખારી નથી હોતા….
ભગવાનને પણ ભારે પડી જાય એવા એક અલબેલા આત્માની પ્રસ્તુતિની વાત : સૂર્યકાંતભાઈની કાર સોસાયટીના ગેટમાં દાખલ થતાં જ ગાર્ડે તેમને રોક્યા અને કહ્યું. “સાહેબ, આ સ્ત્રી તમારા સરનામાનો પત્ર લઈને ક્યારની તમારી રાહ જોઈ રહી છે.” સૂર્યકાંતભાઈએ પત્ર લીધો અને જોયું કે સરનામું તેમનું પોતાનું જ હતું, પરંતુ જ્યારે તેણે પત્ર લાવનાર વ્યક્તિ તરફ જોયું તો તે તેને ઓળખી શક્યા નહીં. એ પત્ર એક ખૂબ જ ગરીબ અને અબળા સ્ત્રી દ્વારા લાવવામાં આવ્યો હતો. તેમની સાથે એક બીમાર છોકરો પણ હતો. તેને જોઈને સૂર્યકાંતભાઈને દયા આવી. એમને લાગ્યું કે કદાચ તે સ્ત્રી ઘણા સમયથી ઘર શોધતી હશે અને માંડ માંડ મળ્યું હોઈ એવું લાગ્યું.
તે તેને ઘરે લાવ્યા અને કહ્યું, “પહેલા તમે બેસો.” અને પછી નોકરે બૂમ પાડી, “રધુકાકા પાણી લાવો.” પાણી પીધા પછી મહિલાએ થોડી રાહત અનુભવી, પછી સૂર્યકાંતભાઈએ પૂછ્યું, “હવે મને કહો કે તમારે કોને મળવું છે ?” આગંતુકે કહ્યું : તમારા પિતા બળદેવભાઈએ અમને મોકલ્યા છે. તે ખૂબ જ દયાળુ છે. મારા આ બાળકની હાલત ખૂબ જ ખરાબ છે. ગામમાં કોઈ સારવાર ઉપલબ્ધ ન હતી એટલે તમારા પિતાએ મને કહ્યું કે તારા પુત્રને શહેર લઈ જા અને સરકારી હોસ્પિટલમાં દાખલ કર, તેનો જીવ બચી જશે. એટલે એમણે મને તમારું સરનામું લખી આપ્યું. આ દુનિયામાં મારો ખાલી આ એક જ સહારો છે, એના બાપને પણ ગયે આઠ વર્ષ થઈ ગયાં ,” આ કહેતાં સ્ત્રીનું ગળું ભરાઈ ગયું અને આંખો ભીની થઈ ગઈ. સૂર્યકાંતભાઈએ તેમને ગેસ્ટ રૂમમાં બેસાડ્યા. પત્નીને કહીને ખાવાની વ્યવસ્થા કરી.
બીજા દિવસે ફેમિલી ડોક્ટરને બોલાવવામાં આવ્યા અને તમામ ટેસ્ટ કરાવ્યા બાદ સારવાર શરૂ કરવામાં આવી. તે મહિલા સરકારી હોસ્પિટલમાં સારવાર કરાવવાનું કહેતી રહી, પરંતુ સૂર્યકાંતભાઈએ તેની વાત સાંભળી જ નહીં. બાળકની સંપૂર્ણ સારવાર સારી રીતે કરવામાં આવી. બાળકના સાજા થયા બાદ મહિલા જ્યારે ગામ જવા તૈયાર થઈ ત્યારે તેણે સૂર્યકાંતભાઈને દિલથી આશીર્વાદ આપ્યા. આભાર વ્યક્ત કરતા નાના બાળકે પણ સૂર્યકાંતભાઈના ચરણ સ્પર્શ કર્યા. સૂર્યકાંતભાઈએ તેમને આશ્વાસન આપ્યું અને થોડા પૈસા અને એક પત્ર આપ્યો અને કહ્યું, “આ પત્ર તમે પિતાજીને આપી દેજો.” ગામમાં પહોંચ્યા પછી, બળદેવભાઈને તે પત્ર આપીને, તે સ્ત્રી તેમના ખૂબ વખાણ કરવા લાગી. “તમારો દીકરો દેવ છે. તેણે અમારી ખૂબ સેવા કરી ! તેને તેના ઘરે રાખીને મારા દીકરાની સારવાર કરાવી.
પત્ર વાંચીને બળદેવભાઈ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. તેમાં લખ્યું હતું, “હવે તમારો પુત્ર આ સરનામે રહેતો નથી… હું થોડા સમય પહેલા અહીં રહેવા આવ્યો છું. મને પણ તમારો પોતાનો દીકરો માનજો. આ સ્ત્રીને કંઈ કહેતા નહીં. તમારા કારણે, આ માતા-પુત્ર તરફથી મને જે આશીર્વાદ મળ્યા છે તેના માટે હું હંમેશા તમારો આભારી રહીશ. અને ફરી આવા કોઈ જરૂરિયાતમંદની સેવાનો લાભ જલ્દી આપજો એવી વિનંતી .. તમારો “પુત્ર” સૂર્યકાંત ! એ અજાણ્યા દેવતાના માનમાં બળદેવભાઈના હાથ સ્વયંભૂ જોડાઈ ગયા અને આંખોએ પત્રનો અભિષેક કરી લીધો.
